Den tyngste børa

For over 13 år sia fekk ej vite at ej skulle bli Onkel. Det va stas! Ej va so kry og gledde mej :) Oskar ga mej so monge fine stunde!

Ej kosa mej sånn når ej hadde na på fanget og oss sat der og småprata og berre slappa av og av og til småsøv.  Nakke lesing va ofte ikkje aktuelt, då sa han klart i frå, om at han ikkje ville. Det va so kjekt når han ringte, va ikkje alltid like pratesjuk, men nakken gonga hadde han mykje å fortelle :)

Når ej kom frå Uganda første gong va det berre han, Anne, Alex, Tante Kirsti og Onkel Ole som visste om det :p

Det va so kjekt å få besøk her i Oslo når han va på ABR-kurs eller en tur på Riks’n. Det blei et kjekt avbrekk frå dei vanlige vikene.

I haust he ej tenkt mykje på å flytte heimjen slik at ej kunne få meir tid i lag med han og brødrene og søskenbarna hass. Ej tenkte at ej kunne hente na og ta na me mej ned i Uggedal, so kunne oss kose oss berre ej og han.

På bursdagen sin samla han storfamilien frå begge side. Det va so monge som va gla i na og som han påvirka livet til!

Det he vør ei uvirkelig og fola vike og det e vanskelig å fatte at oss ikkje he na i lag med oss lenger. Onsdag 14. desember va ej me å bere båra til na Oskar ned på kirkegården.

Det va den tyngste børa..

Savna dej Oskar, og det e so vanskelig å godta at ej ikkje ska få ha dej på fanget igjen. E so glad i dej!! Den beste Oskar’n vår :) Klem frå Onkel Per