Jul igjen

Jula kom i år også. Men stemninga derimot, ikkje heilt.. I år skulle han Oskar vere la me oss heime i Stornes. So hadde mamma’n en fin plan, han skulle få overnatte med na Onkel Per so han slapp å fare innatt på Bofellesskapet. Det merkast godt at storegut’n vår mangla når oss va samla heile familien, men jammen va det godt at det blei slik at alle kom ut til næ mor og na far på Vigra i år! Mens ho Tuva og han John leika, Edvin kika sej litt forvirra rundt, Maria og Jakob leita fram pakka og resten ta oss voksne sat spente som buestrenga og lurte på ka navn som kom etter neste “til”, såg ej på bildet ta na Oskar so va komt opp på veggen og tenkte; “Oskar, ekje det vel en fin gjeng som e her?” Julekvelden blei avslutta etter en idè frå svoger Alex, med at oss tente et lyst for na Oskar og ej ba ei lita bønn. Ej trur han Oskar hadde den aller beste julefeiringa ta oss alle ej :)

Det blei en kort ferie og ej fekk ikkje møte alle ej hadde lyst til. Men hadde det til gjengjeld veldig kjekt la me dei ej fekk møte! Reunion blei svært kort, avbrutt av sinte Dagmar som gjorde det uforsvarlig å vere på Johansbuda. Det vakje fritt for at det va litt skummelt å kjøre heimjen den kvelden...

Men ej sønst ho Dagmar va litt facinerende også, sjøl om ho førte til diverse ødeleggelsa av større og mindre slag. Kosla med stearinlys og quiz når straumen he gått! Og jammen fikk ej tatt nakken bilde ta storbåra me :D

No e juleferien slutt for dinne gong. Ej sete oppe i flyet og skrive, ska ned igjen på nattevakt. Skulla bodd heime på Sunnmøre… Bloggen ville ikkje publisere sej so høgt oppe i lufta, so ej måtte vente til ej va landa, komt heim og fått søve litt.

Den tyngste børa

For over 13 år sia fekk ej vite at ej skulle bli Onkel. Det va stas! Ej va so kry og gledde mej :) Oskar ga mej so monge fine stunde!

Ej kosa mej sånn når ej hadde na på fanget og oss sat der og småprata og berre slappa av og av og til småsøv.  Nakke lesing va ofte ikkje aktuelt, då sa han klart i frå, om at han ikkje ville. Det va so kjekt når han ringte, va ikkje alltid like pratesjuk, men nakken gonga hadde han mykje å fortelle :)

Når ej kom frå Uganda første gong va det berre han, Anne, Alex, Tante Kirsti og Onkel Ole som visste om det :p

Det va so kjekt å få besøk her i Oslo når han va på ABR-kurs eller en tur på Riks’n. Det blei et kjekt avbrekk frå dei vanlige vikene.

I haust he ej tenkt mykje på å flytte heimjen slik at ej kunne få meir tid i lag med han og brødrene og søskenbarna hass. Ej tenkte at ej kunne hente na og ta na me mej ned i Uggedal, so kunne oss kose oss berre ej og han.

På bursdagen sin samla han storfamilien frå begge side. Det va so monge som va gla i na og som han påvirka livet til!

Det he vør ei uvirkelig og fola vike og det e vanskelig å fatte at oss ikkje he na i lag med oss lenger. Onsdag 14. desember va ej me å bere båra til na Oskar ned på kirkegården.

Det va den tyngste børa..

Savna dej Oskar, og det e so vanskelig å godta at ej ikkje ska få ha dej på fanget igjen. E so glad i dej!! Den beste Oskar’n vår :) Klem frå Onkel Per

Spor

“Når ej e ferdig med sjukepleien skal ej tjene Gud, stille mej til et redskap for han”. Tenkte ej når ej flytta til Oslo. Men so va det vel nakke ej hørte eller las eller Gud planta i mej, som sa mej at Gud kan no bruke mej akkurat der ej e! Trenge ikkje å vere ferdigutdanna for at han skal ha ei oppgåve til mej. Ej måtte berre sei “Jesus, her e ej, bruk mej”. So blei ej med i Filos, fritidsklubben på Sagene som Filadelfia drive. Og der he ej vør en dag i vika nesten kvar vike utenom skuleferiane, i 3,5 år.

Klubben he for det meste muslimske barn og oss he ingen evangelisering på nakken måte. Oss vil berre gi dei kjærlighet, voksenkontakt og vere der for dei, 2-3 tima i vika. Og ungane kjøme igjen og igjen, og sjøl om dei he sine slostkampa, so ser det ut til at dei trivast der. Det e slitsomt å vere leder, men oss he mange fine øyeblikk med ungane, nakke som jer arbeidet så sykt verdt det! Oss håpe å plante et spor av kjærlighet i ungane. Det stende så greit i 1.Kor 3.6: “Jeg plantet, Apollos vannet, men Gud gav vekst.” Oss sår og vatna, so fær Gud ta sej av “the hard work”.

Men for min del kjenne ej at mi tid på Filos e over. I Forkynneren 3.1 stende det: “Alt har sin tid, det er en tid for alt.” No e det tid for mej å ta ei pause og etterkvart finne nakke anna å engasjere mej i. I dag hadde oss juleavslutning for ungane i 2-4 klasse. På slutten takka ej for mej, og fire gutta ej he fulgt i et par år kom bort og hang sej på mej. Lenge. Og spurte om ej ikkje kunne bli. No va Filos ferdig, og når ej nevnte “godtepose ved utgangen” sprang dei av gårde. Men dei kom tilbake. Fleire gonga. For å sei hade og God Jul. For at ej ikkje skulle gløyme dei fekk ej julekortet med navnet deira på som hadde vør på julegåva dei hadde fått med Filos.

Spor fra gutta

Dei eldre hekje ej hatt heilt farvel med enda. Blir nok med på oppstarten etter jul. For å få det i gang.

Spor.

Gler du dej til jul?

Ej jer vertfall det. Savna litt mor sin sjøl-laga julekalender som alltid va nedtellinga til julaften.  Men i år håpe ej å nyte adventstida meir enn ej kanskje he gjort siste åra allikevel! Den he som regel vør semester-innspurt med tentamen eller eksamen. I år  e det berre advent :) Ej kan telle ned til fine daga i lag med den herlige familia mi. Heldigvis fær ej vere heime i jula i år!

Men for mange e disse dagane ikkje kjekke. Alle skal vere so glade og kose sej. Det e tid for familie, venna, hygge og kos. Men heime med mange mangla det nakken og savnet etter dinne personen som ikkje e her lenger blir kanskje sterkare i disse tider. Kanskje e familiebildet anna enn “slik det skal vere”. Mange ligge på sjukehus. Håpa på å leve til jul. Neste år. Pårørende som kanskje ikkje orka tanken på all kosen, fordi det simpleten ikkje e mulig slik situasjonen e. Andre igjen håpe at sin kjære skal få slippe snart.

Midt i all førjulsstress, og –kos håpe ej at ej og du kan huske på disse.

Ha ei fin adventstid!